Nallıhan Nostaji

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

BİR SEVDADIR NALLIHAN NOSTAL JİLERİ 7
KALEMİN SESİ
TANER DEMİR
GEÇMİŞ GÜNLER

Gurbette hasret çeken Nallıhan’lı hemşehrilerim için Nallıhan Nostalji yazılarıma devam etmekteyim. Biraz geriye giderek eski günleri ve anıları tekrar yad etmek istedim.

Kışı, ayazı bile tatlıdır Nallıhan’ın, gelin sizi yıllar öncesine götüreyim. Belki eskisi gibi çok kar yağmıyor. Cayırtıların kahvehanesinin eski tadı yok kim bilir.? Bursalı’ nın kahvesi de yok. Hatırlar mısınız bilmem Mudurnu ’lu Raşit vardı. Dükkanın’ da yok yoktu. Ne ararsan bulurdun hesaplıda alırdın sadece pazartesi açardı dükkanı, Kocahan’ın içinde bir dondurmacı Şahin vardı. Dondurmasını dükkanından çok üç tekerlekli bisiklette mahallede sattırırdı. Şimdiki Orhan EREN caddesinde bulunan iki tane ilçe merkezinde benzin istasyonu vardı. Hemen köşede üç tane büfe vardı. İlkokul, ortaokul hepimiz o büfelerden çıkmazdık. Birini Rahmetli Celal Amca, Diğerini rahmetli Kemaneci Mehmet Amca, öbürünü bu sene rahmetli olan Şuayip Amca çalıştırırdı.

Ne güzeldi o günler , Cemal Amca pamuklu şeker yapardı. Şimdi hiçbiri yok. Dükkanlar’ da yıkıldı gitti. Merkez Sakarya ilkokulu kimin sende hatırası yok ki , bizim zamanımız da bahçesinde ağaç vardı. Şimdi her yer beton oldu. Bahçede ders yapmak güzeldi. Canım öğretmenim Hanife ÇAKAR meğer biz senden neler öğrenmişiz neler. O zamanlar bir başkaydı.

Keşke Kocahan eski konumunu koruyabilseydi. Ne hatıralar vardı yaşanılan. Pazartesi günleri bir başka olurdu. Kocahan tarihi yapısıyla süslenirdi sanki görücüye çıkacak gelin gibi, Hayallerimizde süslemiştik Sarının tarlasını, tek kanallı siyah beyaz seyrettiğimiz televizyonda gösterilen filmlerin senaryosunu yazar ve aynen oynardık.

Rolleri dağıtırdık. Tahta tabancalarla kurduğumuz dünyamızda kimsenin canını acıtmazdık. Rol icabı da olsa…

Kim unutabilir ki Terzi Topal Emin Amcayı, Arap Hocayı, Çek Mehmet’i, Hepsi rahmetli oldular. Nallıhan’da hoş bir seda bıraktılar. Allah Hepsine rahmet etsin. Bir dönem Nallıhan’da ulaşım eski tip Jeeplerle yapılırdı. Köylere onlarla giderdik. Sonra Murat 124 taksiler geldi. Taksilerde Ferdi Tayfur kasetleri çalardı. Nallıhan’ın öyle çok özlenecek şeyi var ki anlatamam.

Gazeteci Şeref ile Boncukcu Hasan da (Gedikli) tebrik kartları olurdu. Nallıhan kart postallarını seçerek gurbette Nallıhan özlemi çekenlere gönderirdik.
Şimdi cep telefonları resimler her şey var ama eski tutku ve gizem bence yok.

Çocukluğumuz da kendi oyuncağımızı biz kendimiz yapardık. Öyle teknik oyuncaklar yoktu. Telden araba yapardık. Kavun, karpuz kabuğuna ip bağlar kamyon yapardık. Uçurtma yapardık. Mutluyduk.
Ne rehber öğretmenimiz oldu. Nede ergenlik sorunumuz. Koca yüreklerimizle büyüttük kendi benliğimizi… Doktor da olduk. Polis te öğretmen de…

Sevgili Nallıhan’ lılar nostalji yazılarımız devam edecektir. Beni arayıp Tebrik eden, nostalji yazılarının devam etmesini dileyen, gurbetçi Nallıhan’lılarla yazılarımı paylaşan Başta Sayın Ramazan GÜNDOĞMUŞ olmak üzere herkese,Teşekkür eder,
selam ve sevgilerimi sunarım.

E mail : tan1er1@hotmail.com
Tel: 0 553 643 23 69