34,2748$% 0.45
37,2281€% 0.45
44,7724£% 0.81
2.987,50%1,13
5.031,00%0,42
2323001฿%1.58362
11 Nisan 2017 Salı
News
1960 lı yıllarda Nallıhan da henüz televizyonlar yok iken Bu günkü Güngörler iş hanının bulunduğu yere Kapalı bir Sinema yapılmıştı. Bu sinemanın adı da Hayat sineması idi. Gerçekten Nallıhan enteresan hayatların konu aldığı o yıllarda adı gibi hayatı en tatlı şekilde yaşıyordu.
Ben 1965 doğumluyum. İlkokul zamanlarım da bu sinema faaldi. Sınıf olarak öğretmenimiz bizi hayat sinemasına götürmüştü. Belki şimdikilere komik gelebilir ama hayat sineması sobalı idi. Sinemaya gelen aileler çekirdek çitlerdi.
Sinemanın afişlerini bir gün önceden bizim de komşumuz olan rahmetli çöpçü Mustafa amca bağrına açarak sokak sokak gezer yarın saat beşte Hayat sinemasındaaa diye bağırarak reklam yapardı.
Sonradan kilisenin o taraflara bir açık hava sineması açıldı. Ben oraya gitmedim. Sadece eski hükümet konağının üst tarafında sinemanın olduğu yerde kalabalık olurdu. Daha sonraları Nallıhan Hayat sineması şimdiki Düğün salonuna taşındı. Orada da az bir süre sinema gösterimi oldu. Sonrası televizyonlar ve malum son.
Gerçekten o yıllar daha neşeli ve güzeldi. Bayanlar ailesiyle sinemaya giderdi. Filmin konusu bir hafta teyzelerimiz ve annelerimizin mahalle konusu olurdu. Televizyonların ilk çıktığı yıllarda gazetenin birisi TV de yedigün isimli bir ek yayınlardı. Bir haftalık tek kanallı TRT nin film ve proğramları oradan takip edilirdi.
Gazeteci Şeref amcadan bu eki almak için sıra bile beklediğimi hatırlıyorum. İşte böyle renkli idi. Nallıhan günleri.
Sinemadan sonra Nallıhan gençlerinde Futbol aşkı başlamıştı. Eski top sahası, Eski Cezaevi derken güzellikler eski olmaya başlamıştı. Ceza evinin oradaki eski top sahasında anısı olmayan, mahalle maçı yapmayan çok azdır.
Sınıf takımı, mahalle takımı derken Nallıhan spor bizim o dönem tutkumuzdu. Turnuvalar yapılır. Polis eşliğinde bazı maçlar kavgalı gürültülü biterdi. Güzel günlerdi. Bir sevdaydı Nallıhan unutulmayan anılarla.
Köroğlu’nun tüfek icat oldu mertlik bozuldu. Diyerek dağlardan köyüne geri döndüğü gibi, Televizyon, Telefon, internet çıktıktan sonra delikanlılık bitti deyip köye dönemedik belkide.
Zamana ayak uydurup, Mektup yerine mesaj, twetter hastası olduk. Ama inanın o güzel günlerin ne Bayramının ne sinemasının tadını bulamadık.
Topluca gittiğimiz sinemalar, tiyatrolar bitti. Artık Nallıhan da topluca ailelerin gidebileceği bir yer varsa sadece yazın çay bahçeleri kaldı. Evet belki hep nostalji yazıyorum. Doğrudur. Nereden geldiğini bilmeyen nerede duracağını da bilemez.
Nallıhan sevdalısı bir Nallıhanlı olarak Nallıhanı yazmaya, tanıtmaya, geçmişi okurlarıma anımsatmaya devam edeceğim.
Selam ve sevgilerimle Hoşçakalın.
Email : tan1er1@hotmail.com Taner DEMİR Tel:0 553 643 23 69
