Nasıl Anne Babasınız?

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Şöyle baktığımızda en kolay olunan şeydir sanırım anne baba olmak. Sınavı yok okulu yok. İstemek ve Rabbimizin uygun görmesi ile herkes anne baba olabiliyor. Peki sizce nasıl ana babalarız? Çocuklarımız iyi ki benim anam babamsın diyorlar mı?
Gelin kendi muhasebemizi yapalım.
Ülkemizin neredeyse bütün bölgelerinde geçmişte çok erken yaşlarda evlenilmekteydi. Erkekler için bıyığı terlemeden evlendi denilirdi. Kızlar içinse oyuncak bebeği elinden alıp kendi çocuğunu verdiler. İfadeleri kullanılırdı. Ben kendimce bunu doğru bulmuyorum. Hayatı tanımadan karşısındakini tanımadan en önemlisi kendini tanımadan çok büyük bir yükün altına giriyorlardı. Birçoğu bu yükü taşıyamamasına rağmen toplumsal yapı gereği bunu dışarı vurmuyor. Kol kırılır yen içinde kalır düşüncesiyle devam ediyorlardı. Bu ortamlarda yetişen çocuklar da büyük sıkıntı yaşamak durumunda kalıyordu.
Öyleydi ama biz mutlu çocuklardık dediğinizi duyar gibi oluyorum. Evet muhakkak öyleydik. Ancak o evlerde yaşanan sıkıntıları da göz ardı etmemek lazım.
Zamanla değişen toplum yapısı, yaşam koşulları aile yapısını da büyük oranda değiştirdi. Artık insanlar çok daha ileri yaşlarda evleniyorlar ya da hiç evlenmiyorlar. Üç beş çocuk yerine bir çocuk dünyaya getirmeyi tercih ediyorlar.
Gelelim esas konumuza üç olsun beş olsun ya da bir olsun mevzumuz çocuklarımız. Size sormak isterim. Çocuğunuz mutlu mu? “Tabi mutlu ne diyorsa alıyorum” cevabını vermeyin lütfen. Bu anne babaları belli süreden sonra çocukların banka şubesi olarak görmelerine neden olmaktadır.
Ne istiyorsa almak yerine ihtiyacı olanı almayı bunu gerekçeleriyle anlatmayı denemeliyiz. Hiçbir ürün beni alma demez. Para da beni harcama demez. Öyle değil mi?
Çocuğumuz konuşmaya başladığı andan itibaren sürekli onunla konuşmalıyız. Ama en önemlisi dinlemeliyiz. En büyük eksiklerimizden biridir bu. Hep konuşuruz, talimat veririz. Yap,al,git,dur…vs. Biraz da dinlesek. Sabırla gözünün içine bakarak dinlesek. Bakın ne güzel şeyler anlatacaktır. İki tarafında büyük keyif alacağından eminim.
Akşam yemekten sonra oturma odanıza bir bakın aile halkı ne yapıyor? Hepimizin elinde telefon ya da kumanda. Birbirimizden haberimiz yok. Tamam günümüzün şartları öyle haklısınız. Ancak 1 saat bilemedin yarım saat birbirimizle konuşsak. Dertleşsek paylaşsak. Ne güzel olur değil mi?
Çocuklarımız kaç yaşında olursa olsun bir tekne gibi sığınacak bir liman ararlar. Bu liman ana baba olmazsa maalesef istemediğimiz kişiler olabilmektedir. Yaş ilerledikçe hepimiz göreceğiz ki en büyük sermayemiz kıymetlimiz evlatlarımız. Birlikteyken geçirdiğimiz her anın kıymetini bilmeliyiz.
Yarın keşke dememek için ana babaysak evladımıza, evlatsak ana babamıza sımsıkı sarılalım.
Benimle paylaşmak istediğini görüş ve önerilerinizi aşağıda ki yorum alanına yazınız. Hepsini cevaplamaya çalışacağım.
Bir daha ki yazımızda görüşmek dileğiyle. Selam ve sevgilerimle….