Baba olmak Yüce yaratıcının insan oğluna vermiş olduğu en büyük ikramiyedir.Birde birden çok baba olursan bu ikramiyeyi defalarca yakalayan çok şanslı kişilerden biri olursun.
Baba olduğunda cebinde hiç bozuk paran olmaz ama hiçte bütün paran bitmez.Her baba olduğunda bambaşka bir kapının daha açıldığını,başka bir dünyanın daha olduğunu görürsün.Babanın iki göz odası olsa bile gelen tüm evlatları o eve sığar ve doyar.Baba yorgandır,bütün kötülükleri örter,tüm tehlikelere karşı korur.Ne kadar soğuk ve sıcak olursa olsun o yorgan altında ısı hep insanın yaşayacağı sıcaklıktadır.
Baba ocağı ne olursa olsun,başına ne gelirse gelsin her zaman güvenli bir liman,huzurlu bir vaha,serin bir dağdır.
İnsanın huzur bulduğu bir tapınak,her türlü tehlike re karşı korunaklı bir kale,her zaman karnının doyacağı bir ambar,hoş görünün hakim olduğu bir sevgi bahçesidir.
Ne zaman gidersen git,ne kadar çok,ne kadar aç,ne kadar dertli,ne kadar sevinçli gidersen git her zaman kapının açık olduğu,her zaman sığındığın her zaman doyduğun baba ocağı.He köşesinde bir yaşanmışlık,her köşesinde bir anı olan o baba evi.Baban olmasa bile babanın bir yerlerden seni gördüğünü,dinlediğini bilmek hissetmek.İşte baba ocağı kültürüdür bu.
Bize bu duyguları yaşatan babama Allah rahmet eylesin,mekanın cennet olsun.
Rahmetli babam en zor durumda bile olanlar olmuş,artık bundan sonra ne yapacağız derdi.
İsmail Biçer
Nallihanhaber.com